“Wyjeżdżam do
Szwecji!” - Te słowa mojej mamy 4 lata temu rozpoczęły moją przygodę
w Szwecji, gdy byłem jeszcze w pierwszej klasie gimnazjum. Wtedy nigdy bym
nie pomyślał, że, będąc już w drugiej klasie międzynarodowej szkoły w
Sztokholmie, będę mógł napisać taki artykuł mówiący o tym, jak wyglądały moje
początki w Szwecji, moja droga do rozpoczęcia nauki w tej szkole oraz
rozpoczęcie programu IB - czyli Matury Międzynarodowej, którą będę pisał już w
maju 2016.
Decyzję o moim
wyjeździe podjąłem mniej więcej w połowie trzeciej klasy gimnazjum. Co prawda,
pisałem egzaminy gimnazjalne oraz wybrałem i złożyłem dokumenty do jednego
z częstochowskich liceów, lecz można powiedzieć, że zrobiłem to „dla
zabawy”... Chciałem tylko sprawdzić, gdzie udałoby mi się kontynuować naukę, jeślibym
został w Polsce.
Pierwszym krokiem
do podjęcia nauki w Szwecji, było znalezienie odpowiedniej szkoły. Oczywiście,
jako osoba niemówiąca w ogóle w języku szwedzkim, nie brałem pod uwagę żadnej
ze szwedzkich szkół. Od początku wiedziałem, że jedyna opcja dla mnie to szkoła
anglojęzyczna lub międzynarodowa. Aby być w stanie porozumiewać się w miarę bez
najmniejszych problemów w języku angielskim, jeszcze będąc w Polsce,
uczęszczałem przez rok do Native Speakera poleconego mi przez moją nauczycielkę
języka angielskiego - p. Iwonę Pelkę. Moje lekcje polegały na godzinnym
rozmawianiu tylko i wyłącznie w języku angielskim. Muszę stwierdzić, że to przygotowanie
bardzo pozytywnie wpłynęło na moje umiejętności i pewność w komunikowaniu się w
języku angielskim.
Parę tygodni
spędziłem na szukaniu odpowiedniej szkoły, która zgodziłaby się mnie przyjąć.
Po trudnych poszukiwaniach udało mi się znaleźć kilka szkół, które
naprawdę mi się spodobały. Do każdej z nich napisałem maila i od każdej
dostałem natychmiast wiadomość z odpowiedziami na moje wszystkie pytania.
We wszystkich z nich dostępny był jedyny znany przeze mnie program uczony w
języku angielskim - IB (Międzynarodowa Matura). W tym momencie musiałem w końcu
dowiedzieć się dokładniej, na czym ten program polega. Według Wikipedii: „Matura międzynarodowa (International
Baccalaureate (IB) Diploma Programme) – część międzynarodowego programu
edukacyjnego International Baccalaureate. Jest to dwuletni program nauczania na
poziomie liceum ogólnokształcącego, zazwyczaj w całości w języku obcym,
zakończony egzaminem maturalnym. W programie uczestniczy 3488 szkół w 125
krajach. Dyplom IB jest honorowany i uznawany za prestiżowy w wielu uczelniach
na całym świecie. Matura międzynarodowa jest traktowana jako równorzędny
egzamin z angielskimi
A - level (m.in. w Oxfordzie, Cambridge)”.
Kiedy już w pełni
zapoznałem się z programem, mogłem podejmować kolejne kroki w związku z
wybraniem szkoły. Tak naprawdę, to od początku chyba tylko jedna z tych
wszystkich szkół brała na poważnie moją kandydaturę. Była to najlepsza z trzech
szwedzkich szkół z internatem (tak, w całym kraju są tylko trzy takie szkoły -
każda z nich ma status prywatnej, ale tylko dlatego, że dysponuje internatem).
Bardzo łatwo dało się zauważyć, że osoba, z którą cały czas miałem kontakt
mailowy, była bardzo zaangażowana w moje ewentualne przyjęcie i o wszystko się troszczyła.
Dowiedziałem się, że aby zostać przyjętym do tego programu w tej szkole, należy
zdać dwa egzaminy przygotowane przez szkołę macierzystą - jeden
z j. angielskiego, a drugi z matematyki. Z racji, że cały czas
chodziłem do trzeciej klasy gimnazjum w Polsce, nie mogłem pojechać do Szwecji
tylko po to, żeby napisać egzamin. Dlatego zaproponowano mi, aby egzaminy
zostały wysłane do mnie do Poraja, a ja pod okiem nauczycieli miałbym je
napisać i od razu odesłać. Parę tygodni później znalazłem się już na liście kandydatów,
a egzaminy czekały już do napisania.
W tym czasie
udało mi się po raz pierwszy odwiedzić swoją przyszłą szkołę. Muszę przyznać,
że nie było czegoś, czym nie byłbym zaskoczony. Pierwsze, co zobaczyłem, to
olbrzymie wzgórze, na którym znajdowała się, a tak przynajmniej mi się wydawało,
szkoła. Jednak były to „tylko” biura pracowników szkoły - dyrektora,
sekretarek, księgowych, psychologów, pielęgniarek itd. To właśnie tam znalazłem
osobę, która zajmowała się rekrutacją mojej kandydatury (to z nią przez cały
czas utrzymywałem kontakt mailowy). Oczywiście miałem przygotowaną długa listę
pytań. Dowiedziałem się, że dla szkoły ważna jest opieka nad uczniem, dlatego
wszystko, za co w Polsce się płaci, tu jest darmowe - począwszy od książek i
przyborów szkolnych, a kończąc na rocznym bilecie autobusowym, laptopach czy
ipadach dla każdego ucznia.
Zostałem
oprowadzony po szkole i całym kampusie. Przyjechawszy z malutkiej polskiej
szkoły, znalazłem się jakby w innym świecie. Byłem wyjątkowo zaskoczony tym, co
zobaczyłem. Szkoła, której większość ścian wykonano ze szkła, miała kilka
pięter - każde z nich było przeznaczone na inne rodzaje przedmiotów. Na dole
były sale matematyczne, piętro wyżej znajdowały się sale do nauk ścisłych. Na
kolejnym poziomie możemy znaleźć sale od nauk humanistycznych, a na samej górze
sale językowe. Każda z nich była wyposażona w projektor, tablicę multimedialną
i wiele innych nowoczesnych urządzeń. W kampusie liczącym kilka hektarów
powierzchni można znaleźć 8 domów, w których mieszkają uczniowie,
olbrzymie hale sportowe, salę taneczną, boiska do koszykówki, tenisa,
siatkówki, do tego siłownie i wielki obiekt sportowy do biegów, a do tego stok
narciarski i aula wykładowa. Dla każdego ucznia dostępny jest odpowiednik
naszej stołówki w świetlicy, czyli olbrzymia restauracja, z której uczniowie
mogą korzystać, ile razy dziennie chcą oraz mogą jeść tyle, ile są tylko w
stanie.
Po mojej
kilkudniowej wizycie w Szwecji musiałem wrócić do Polski i w końcu napisać te
dwa egzaminy. Cześć matematyczną napisałem „pod okiem” p. Justyny Białas,
natomiast egzamin z j. angielskiego napisałem pod kierunkiem p. Iwony
Pelki oraz p. A. Chwist. Warunki do napisania ww. egzaminów zostały
przygotowane dla mnie bardzo profesjonalnie. Parę dni po odesłaniu egzaminów
dowiedziałem się najważniejszego - dostałem się do szkoły oraz oficjalnie
zostałem wpisany na listę przyjętych uczniów! Teraz mogłem zacząć przygotowania
do wyprowadzki do Szwecji oraz rozpoczęcia nauki w nowej szkole.
Mój rok szkolny
rozpoczął się pod koniec sierpnia. Parę dni wcześniej musiałem kupić szkolny
mundurek (czarna marynarka z logiem szkoły, biała koszula, krawat, szare
spodnie dla chłopców oraz spódniczki dla dziewczyn). To była jedyna rzecz,
którą musiałem kupić.
Dzień przed oficjalnym rozpoczęciem roku
szkolnego (w niedzielę) zostało zorganizowane specjalne przyjecie dla uczniów,
rodziców i nauczycieli. Była to prezentacja w auli, poczęstunek oraz spotkanie
organizacyjne z wychowawcami (każda klasa ma co najmniej dwóch wychowawców).
Wtedy po raz
pierwszy poznałem swoje wychowawczynie. Kolejnego dnia nastąpiło już oficjalne
rozpoczęcie roku szkolnego. Tradycją szkoły jest marsz wszystkich uczniów ze
wzgórza do auli, akademia, a potem spotkanie z mentorami i zapoznanie ze swoją
klasą. W moim przypadku klasa nie była duża, ponieważ liczyła nieco ponad
20 osób, ale to wystarczyło, żeby każda osoba była z innego kraju. Moi nowi
koledzy pochodzą z Austrii, Australii, USA, Argentyny, Francji, Włoch i wielu
innych niesamowitych krajów z każdego zakątka świata.
Następnego dnia
był już pierwszy dzień lekcji, zapoznanie ze wszystkimi przedmiotami
i nauczycielami, którzy ich uczą. W moim przypadku to: język angielski,
język szwedzki, matematyka, w-f, nauki ścisłe, muzyka, sztuka, historia.
Oczywiście największym wyzwaniem dla mnie było to, że wszystkie lekcje są prowadzone
w języku angielskim - ale po pewnym czasie nie zwraca się na to w ogóle uwagi i
„zapomina się”, że lekcje nie są w języku polskim - przestaje się widzieć jakąkolwiek
różnicę.
Wybór tej szkoły
był jedną z najtrafniejszych decyzji w moim życiu, ponieważ mam możliwość
poznania osób z tylu rożnych krajów, wychowanych w tylu rożnych kulturach i
mówiących tyloma rożnymi językami. Dodatkowo mogę przekonać się, jak wygląda
nauka w międzynarodowej szkole realizującej program międzynarodowej matury,
której dyplom „otwiera drzwi” czołowych uniwersytetów na całym świecie. Ale
o programie chciałbym opowiedzieć w kolejnym artykule. Tak wyglądała moja
przygoda w Szwecji i wierzę, że szybko się nie skończy…
Spektakl był przełożeniem na scenariusz teatralny „Opowieści wigilijnej” Charlesa Dickensa, która opowiada historię bogatego skąpca Ebenezera Scrooge’a. Scrooge zawsze myślał tylko o sobie, a właściwie o swoim majątku, nigdy nie poświęcił grosza na potrzebujących. Jego życie nagle odwraca się do góry nogami, gdy w pewną noc wigilijną odwiedza go duch zmarłego wspólnika Marleya. Przestrzega on Scrooge’a przed swym losem i zapowiada wizyty kolejnych trzech duchów, które pokazują staremu skąpcowi przeszłość, przyszłość i teraźniejszość. 
Całe przedstawienie wieńczyło wspólnie kolędowanie – każda klasa oraz grono pedagogiczne zaprezentowały swe umiejętności wokalne, śpiewając jedną z kolęd. Po uroczystości, wszyscy radośni i uśmiechnięci, udaliśmy się na długo wyczekiwaną przerwę świąteczną, życząc wszystkim wesołych świąt i szczęśliwego nowego roku. 
